2015, το μεσημέρι, βρεθήκαμε στο Faust Bar-theatre, έναν θεατρικό χώρο στο κέντρο της Αθήνας, όπου μπορείς να πιεις τον καφέ ή το ποτό σου ταξιδεύοντας... στο χώρο και στο χρόνο. Αυτόν τον χώρο επέλεξαν οι Milonga Caprichosa, τέσσερις γυναίκες λάτρεις του τάνγκο, για να περνούν τα κυριακάτικα μεσημέρια τους χορεύοντας, παρέα με όσους και όσες... επιθυμούν το ίδιο.

Για εναρκτήρια ημέρα επιλέχθηκε η Ημέρα της Γυναίκας, στα πλαίσια της οποίας δεν γιορτάστηκε όμως μόνο η Γυναίκα, αλλά και το συμπλήρωμά της ο Άνδρας, καθώς το αργεντίνικο τάνγκο είναι αρσενικός χορός, το ζητούμενο είναι με ποια έννοια... Δεν είναι ανδρικός χορός με βάση την ευρέως διαδεδομένη έννοια ότι ο άνδρας κατευθύνει και η γυναίκα ακολουθεί (στερεοτυπική ερμηνεία), αλλά με την έννοια ότι ο άνδρας ξεκινά το βήμα του χορού μαζί με την ενέργειά του. Αυτή η ενέργεια έρχεται να συμπληρωθεί με τη γυναίκας. Το τάνγκο είναι οι ενέργειες του άνδρα και την γυναίκας που ενώνονται. Η γυναίκα, αισθανόμενη την ανδρική ενέργεια πάνω της, να τη διαπερνά στο σώμα της, ερεθίζεται, ακολουθεί, και όλα οδηγούνται στην... ερωτική έκρηξη. Εραστές του τάνγκο. Για δύο, τρία, δεκαπέντε, τριάντα λεπτά, όλη τους τη ζωή, όσο διαλέξουν...

Κάτι ανάλογο μας δήλωσε και ο δάσκαλος της διοργανώτριας σχολής χορού, Κώστας Νικολαΐδης. Συγκεκριμένα μας είπε:

"Το τάνγκο είναι ίσως το μόνο αμιγώς ανδρικό πράγμα που έχει απομείνει."

Και δεν έχει άδικο... Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω πως μία από τις πιο μοναδικές αισθήσεις είναι η στιγμή που ξεκινά το τάνγκο και αισθάνεσαι την ανδρική ενέργεια επάνω σου, να σε "σέρνει" μαζί της...